قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی

در این مطلب به موضوع قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی اشاره شده است. شما می توانید در صورت نیاز به مشاوره حقوقی رایگان از طریق راههای ارتباطی با ما در تماس باشید 

 قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی

قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی به چه صورت است

ماده ۱۳۰- به منظور تبلیغ و گسترش فرهنگ اسلامی و دفاع از دستاوردهای انقلاب اسلامی و در اجرای اصل ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران کارگران واحدهای تولیدی، صنعتی، کشاورزی، خدماتی و صنفی می توانند نسبت به تأسیس انجمن های اسلامی اقدام نمایند.

تبصره ۱- انجمن های اسلامی می توانند به منظور هماهنگی در انجام وظایف و شیوه های تبلیغی، نسبت به تأسیس کانون های هماهنگی انجمن های اسلامی در سطح استان ها و کانون عالی هماهنگی انجمن های اسلامی در کل کشور اقدام نمایند.

ماده ۱۳۱- در اجرای اصل ۲۶ قانون اساسی جمهوری سلامی ایران و به منظور حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی و بهبود وضع اقتصادی کارگران و کارفرمایان، که خود متضمن حفظ منافع جامعه باشد، کارگران مشمول قانون کار و کارفرمایان یک حرفه یا صنعت می توانند مبادرت به تشکیل انجمن های صنفی نمایند.

قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی

تبصره ۲- کلیه انجمن های صنفی و کانون های مربوطه به هنگام تشکیل موظف به تنظیم اساسنامه با رعایت مقررات قانونی و طرح و تصویب آن در مجمع عمومی و تسلیم به وزارت کار و امور اجتماعی جهت ثبت می باشند.

تبصره ۳- کلیه نمایندگان کارفرمایان ایران در شورای عالی کار، شورای عالی تأمین اجتماعی، شورای عالی حفاظت فنی و بهداشت کار، کنفرانس بین المللی کار و نظایر آن توسط کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایان، در صورت تشکیل، انتخاب و در غیر این صورت توسط وزیر کار و امور اجتماعی معرفی خواهند شد.

تبصره ۴- کارگران یک واحد، فقط می تواند یکی از سه مورد شورای اسلامی کار، انجمن صنفی یا نماینده کارگران را داشته باشند.

تبصره ۵- آیین نامه چگونگی تشکیل، حدود وظایف و اختیارات و نحوه عملکرد انجمن های صنفی و کانون های مربوطه، حداکثر ظرف مدت یک ماه از تاریخ تصویب این قانون، توسط شورای عالی کار تهیه و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.

قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی

تبصره – شرکت های تعاونی مسکن کارگران هر استان می توانند نسبت به ایجاد کانون هماهنگی شرکتهای تعاونی مسکن کارگران استان اقدام نمایند و کانون های هماهنگی تعاونی های مسکن کارگران استان ها می توانند نسبت به تشکیل کانون عالی هماهنگی تعاونی های مسکن کارگران کشور (اتحادیه مرکزی تعاونی های مسکن کارگران – امکان) اقدام نمایند.

وزارتخانه های تعاون، کار و امور اجتماعی، مسکن و شهرسازی و امور اقتصادی و دارایی موظف به همکاری با اتحادیه استان بوده و اساسنامه شرکت های مذکور توسط وزارت کار و امور اجتماعی به ثبت خواهد رسید.

ماده ۱۳۳- به منظور نظارت و مشارکت در اجرای مفاد مربوط به توزیع و مصرف در اصول چهل و سوم و چهل و چهارم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، کارگران واحدهای تولیدی، صنفی، صنعتی، خدماتی و یا کشاورزی که مشمول قانون کار باشند، می توانند نسبت به ایجاد شرکتهای تعاونی مصرف (توزیع )کارگری اقدام نمایند.

قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی

وزارتخانه های تعاون، کار و امور اجتماعی و بازرگانی و همچنین وزارتخانه های صنعتی موظف هستند تا همکاری های لازم را با اتحادیه امکان به عمل آورند و اساسنامه شرکتهای تعاونی مذکور توسط وزارت تعاون، کار و امور اجتماعی به ثبت خواهد رسید.

اگر به دنبال شماره تماس بهترین 1می گردید می توانید با گروه تهران وکیل تماس گرفته ابتدا از مشاوره رایگان و تلفنی با مشاورین این مجموعه داشته باشید و در صورتی که بخواهید می توانید با تعیین وقت حضور پیدا کرده و با وکلای حقوقی و کیفری این مجموعه که متخصص در این زمینه می باشند مشاوره داشته باشید. همچنین برای مشاوره حقوقی درباره 1 می توانید با دفتر حقوقی تهران وکیل در ارتباط باشید.

قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی

ماده ۱۳۴- به منظور بررسی و پی گیری مسائل و مشکلات صنفی و اجتماعی و حسن اجرای آن قسمت از مفاد اصل بیست و نهم قانون اساسی که متضمن حفظ حقوق و تأمین منافع و بهره مندی از خدمات بهداشتی، درمانی و مراقبتهای پزشکی می باشد، کارگران و مدیران بازنشسته می توانند به طور مجزا نسبت به تأسیس کانون های کارگران و مدیران بازنشسته شهرستان ها و استان ها اقدام نمایند.

تبصره ۱- کانون های کارگران و مدیران بازنشسته استان ها می توانند نسبت به تأسیس کانون های کارگران و مدیران بازنشسته شهرستان ها و استانها اقدام نمایند.

تبصره – آیین نامه چگونگی تشکیل، حدود و وظایف و اختیارات و نحوه عملکرد کانون های شوراهای اسلامی کار موضوع این ماده باید توسط وزارتین کشور و تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان تبلیغات اسلامی تهیه و به تصویب هیئت وزیران برسد.

ماده ۱۳۶-کلیه نمایندگان رسمی کارگران جمهوری اسلامی ایران در سازمان جهانی کار، هیئت های تشخیص، هیئت های حل اختلاف، شورای عالی تأمین اجتماعی، شورای عالی حفاظت فنی و نظایر آن، حسب مورد، توسط کانون عالی شوراهای اسلامی کار، کانون عالی انجمن های صنفی کارگران و یا مجمع نمایندگان کارگران انتخاب خواهند شد.

تبصره ۱- آیین نامه اجرایی این ماده با پیشنهاد شورای عالی کار به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.

قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی

تبصره ۲- در صورتی که تشکل های عالی کارگری و کارفرمایی موضوع این فصل ایجاد نشده باشند، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی می تواند نسبت به انتخاب نمایندگان مزبور در مجامع، شوراها و هیئت های عالی اقدام نماید.

ماده ۱۳۷- به منظور هماهنگی و حسن انجام وظایف مربوطه، تشکل های کارفرمایی و کارگری موضوع این فصل از قانون می توانند به طور مجزا نسبت به ایجاد تشکیلات مرکزی اقدام نمایند.

تبصره – آیین نامه های انتخابات شورای مرکزی و اساسنامه تشکیلات مرکزی کارفرمایان و همچنین کارگران، جداگانه توسط کمیسیونی مرکب از نمایندگان شورای عالی کار، وزارت کشور و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تهیه و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.

ماده ۱۳۸- مقام ولایت فقیه در صورت مصلحت می توانند در هر یک از تشکل های مذکور نماینده داشته باشند.

جدول خلاصه: قانون تشکل های کارگری و کارفرمایی

پرسش و پاسخ متداول

سوال: چه کسانی می‌توانند در تشکل‌های کارگری عضو شوند؟

کلیه کارگران شاغل در یک واحد اقتصادی یا حرفه خاص می‌توانند با رعایت شرایط مندرج در قانون، در تشکل‌های کارگری عضو شوند.

سوال: وظیفه اصلی تشکل‌های کارفرمایی چیست؟

وظیفه اصلی تشکل‌های کارفرمایی، نمایندگی منافع کارفرمایان و دفاع از حقوق آن‌ها در برابر تشکل‌های کارگری و مراجع دولتی است.

سوال: مذاکرات جمعی چگونه انجام می‌شود؟

مذاکرات جمعی با حضور نمایندگان منتخب تشکل‌های کارگری و کارفرمایی انجام می‌شود و هدف آن، رسیدن به توافق در مورد شرایط کار، دستمزد و سایر مزایای کارگران است.

سوال: نقش دولت در قانون تشکل‌های کارگری و کارفرمایی چیست؟

دولت نقش نظارتی و حمایتی دارد و مسئولیت ایجاد چارچوب قانونی و حل اختلافات احتمالی بین تشکل‌ها را برعهده دارد.

نتیجه گیری و سخن نهایی

قانون تشکل‌های کارگری و کارفرمایی نقش اساسی در تنظیم روابط کار و ایجاد تعادل بین منافع کارگران و کارفرمایان دارد. رعایت این قانون و فعالیت تشکل‌ها به طور موثر می‌تواند به کاهش اختلافات، افزایش محصولات، و بهبود شرایط کار منجر شود. آشنایی با مفاد این قانون برای تمام کارگران، کارفرمایان و فعالان حوزه کار ضروری است. این قانون چارچوبی برای مذاکرات جمعی و حل مسالمت‌آمیز اختلافات فراهم می‌آورد و به ایجاد یک محیط کاری عادلانه‌تر کمک می‌کند.