طلاق به معنای اتمام زندگی مشترک توسط مرد یا زن و یا هر دو می باشد ، بدین صورت که در صورتی که مدتی زن وشوهر و یا یکی از انها دیگر باهم تفاهم  توافق نداشته باشند و یا خواهان جدایی از هم باشند اتفاق می افتد  .

اصولا در جوامع اسلامی به تبعیت از دین و مذهب حق طلاق با مرد بوده و زن مگر در مواردی که دارای حق وکالت در طلاق باشد و در غیر این صورت مگر در مواردی استثنای و الا حق طلاق را به هیچ وجه ندارد .

به طور کلی مطابق قانون در ایران سه نوع طلاق وجود دارد که زن  و شوهر می توانند بر اساس  آنها خواهان جدایی ازهم باشند که در زیر به بررسی هر سه آنها خواهیم پرداخت.

1- طلاق به درخواست زوج :

این نوع از طلاق مطابق قانون و شرع کاملا جایز بوده و قانون نیز به طور کامل آن را تایید نموده است . در قانون مدنی جمهوری اسلامی بدین صورت به آن اشاره شده است :

براساس ماده 1133 قانون مدنی حق طلاق با مرد است و او در هر صورت می تواند حتی بدون دلیل موجه زوجعه خود را مطلقه نماید .

البته در این طلاق زوج باید کلیه حق و حقوق قانون زوجه را به طور کامل به وی پرداخت نماید و در غیر این صورت زوجه حق طرح دعوی در خصوص کلیه حقوقات قانونی خود را دارا می باشد .

حقوق و حقوق قانونی زن در این مورد می تواند شامل نفقه ، مهریه ، حضانت فرزندان و یا سایر حقوق مالی باشد که زن می تواند طی یک دادخواست آنها را به صورت سرهم مطرح نماید و یا آنها را به صورت تکی و در قالب شکایت های متعدد طرح کند.

در دادگاه نیز به کلیه این موارد رسیدگی شده و در خصوص انها حکم صادر خواهد شد.

2- طلاق به درخواست زوجه :

چون در قانون ایران  حق طلاق به درخواست مرد می باشد و زن  جز در موارد استثنایی حق طلاق ندارد به همین دلیل  در ماده 1130 قانون مدنی به موار دی پرداخته است که در صورت وجود آنها زن  حق طرح طلاق را دارا  می باشد.

این موارد به صورت خلاصه به شرح ذیل می باشند:

1-عدم پرداخت نفقه به صورت 6 ماه متماده و یا 9 ماه متناوب در عرض یک سال شمسی

2- عدم وجود امنیت روحی و روانی زوجه و یا اثبات این امر در دادگاه به طوری زوجه اثبات نماید که  زندگی در زیر یک سقف برای وی منجر به عدم سلامت روحی یا روانی و یا جانی می شود .

3-اعتیاد زوج به انواع مواد مخدر و یا الکل به طوری که منجر به اختلال در زندگی خانوادگی فرد شده و یا زندگی مشترک را غیر قابل تحمل نماید.

در این ماده به چندین مورد دیگر نیز اشاره شده است  ، اما ما فقط به مهمترین و عمومی ترین موارد پرداخته ایم. زوجه در صورتی که وجود هر کدام از این موضوعات را در زندگی مشترک اثبات نماید می تواند با استفاده از این حکم که این موارد را اثبات نموده است دادخواست طلاق به درخواست زوجه را مطرح نماید .

در صورتی که دادگاه به دادخواست طلاق به درخواست زوجه رسیدگی نموده و حکم صادر نماید ، محکمه زوجه را ملزم به حضور در دفترخانه ثبت ازدواج و طلاق نموده و در صورتی که زوجه حاضر به این امر نباشد و به نظر دادگاه توجهی ننماید  دادگاه یک نفر را به عنوان نماینده خود به دفتر ثبت ازدواج و طلاق فرستاده تا طلاق را ثبت نماید.

3- طلاق توافقی:

مورد سومی که در این نوشتار خواهان بحث درباره آن می باشیم این است  که زوج و زوجه بعد از اینکه از زندگی مشترک ناامید شده و دیگر هیچ راه حل برگشتی را  برای کسب آرامش در زندگی مشترک پیدا نکردند برای این که در سریعترین زمان ممکن به جدایی رسیده و دادخواست طلاق خود را ثبت نمایند می توانند  دادخواست خود را به شیوه توافقی مطرح نمایند. این شیوه دادخواست طلاق بدین صورت می باشد که زوج و زوجه به صورت مشترک با بحث در خصوص کلیه حقوق مالی و غیر مالی خود  در مورد موارد ان به توافق رسیده و با رسیدن به توافق در این موارد دادخواست خود را بر اساس  موضوعات فی مابین در دادگاه مطرح می نمایند.

بعد از ثبت دادخواست طلاق توافقی، دادگاه زوج و زوجه را به دادگاه احضار نموده و علت دادخواست طلاق را جویا می شود. بعد از این جلسه زوجین را به نزد مشاور خانواده فرستاده  و زوجین باید به مدت یک ماه چندین جلسه را به صورت مشترک و یا به صورت تنهایی در نزد وی  حضور یابند. بعد از اینکه مشاور از عدم سازش طرفین ناامید شد طی نامه ای به قاضی شعبه  موضوع را اعلام نموده و دادگاه نیز  حکم به گواهی عدم امکان سازش را صادر می نماید .

جهت مشاوره در زمینه طلاق، با شماره های داخل سایت تماس حاصل فرمایید.