در ایران تحت مجموعه ای از دلایل، برای زن و مرد حق طلاق و یا فسخ قرارداد ازدواج قرار داده شده است و مردان و زنان براساس انها می توانند در صورتی این شرایط موجود باشد از همسر خود ( زوج یا زوجه ) جدا شده و تقاضای طلاق بنمایند .

یکی از این موضوعات طلاق می باشد بدین صورت که زن و یا مرد اگر دارای بیماری خاص باشند و یا مشکلی داشته باشند که ادامه زندگی مشترک و یا روابط زناشویی را با مشکل مواجه نماید هر یک از زن و شوهر می توانند از دادگاه تقاضای طلاق نموده و یا خواهان فسخ طلاق بشوند.

در خصوص بیماری زن و شوهر می توان به موارد مختلفی اشاره نمود.

1- بیماری از قبل وجود داشته باشد و زوجین از بیماری طرف مقابل خود مطلع نبوده باشند و بعد از عقد این موضوع آشکار گردد. در این رابطه اگر یکی از طرفین  دارای بیماری باشد و قبل از عقد این موضوع را پنهان نموده باشد هر یک از زن و شوهر می توانند با اثبات این امر از دادگاه تقاضای فسخ طلاق به دلیل خیار عیب را بنمایند.

البته مطابق ماده 1130 برای تنها درمواردی که زوج یا زوجه از این امر مطلع نباشد و بعد از مطلع شدن به صورت فوری می تواند  از این امر استفاده نماید ولی اگر از قبل موضوع را بداند و ازخیار استفاده نماید نمی تواند بعد از ازدواج به صرف این امر تقاضای فسخ طلاق را بنماید.

در ادامه ازدواج زن و مرد در صورتی که دارای یک سری بیماری باشند که موجبات اخلال در زندگی مشترک را فراهم بنمایند می تواننداز دادگاه در رابطه با این امر تقاضای طلاق را بنمایند.

به طور کلی در قانون بیماریهایی که موجبات طلاق را فرهم می اورد به طور کامل نوشته شده و در هر مورد که زن  از برگرداندن سلامتی زوج نامامید گردد وی می تاند تقاضی طلاق بنماید .

اولین موردی که در این رابطه و در قانون بدان اشاره شده است جنون زوجین می باشد. به طور کلی منظور از جنون شرایطی می باشد که عقل زوج زایل شود دیگر هیچ اختبیاری در مورد حالات روانی و یا رفتاری و عملکرد خود نداشته باشد. اگر جنون زوج موجبات اخلال در زندگی خانوادگی را فرهم نماید زن  می تواند  از دادگاه به استناد دلائل پزشکی تقاضای طلاق را بنماید . البته این امر منوط به اثبات آن در نزد پزشک متخصص و همچنین عدم امکان بازگرداندن و خوب شدن زوج می باشد.

لزم به ذکر است که این امر در مورد زوجه نیز صادق بوده و شوهر می تواند در این خصوص از زوجه  طلاق بگیرد.

موارد دیگر که زوجه می تواند به استناد انها از شوهر خود جدا شود براساس ماده 1121 قانون مدنی می توان به موارد زیر اشاره کرد.

1- اخته بودن مرد. بدین صورت که مرد قادر به باور کردن زن نبوده و هیچ فرزندی از وی متولد نمی شود. البته  در این موارد زن به دلائلی می تواند از شوهر خود طلاق بگیرد که با پیشرفت های رشد پزشکی قادر به درمان نبوده و هیچ درمانی برای وی وجود نداشته باشد.

2-مورد دوم آن که در قانون بدان عنن گفته می شود به حالتی گفته می شود که زوج بعد از زندگی مشترک حتی یک بار هم  قادر به انجام رابطه زناشویی با زوجه نشده باشد و در این حالت زن حق طلاق دارد.

3- مقطوع بودن آلت تناسلی مرد . در این رابطه منظور از مقطوع بودن به طور کلی این امر می باشد که آلت تناسی مرد بسیار کوچک باشد و برای رابطه جنسی با همسر خود مناسب نبوده و یا اینکه به دلائلی مقطوع گردیده و قادر به انجام رابطه جنسی با زن خود نباشد .

4-مورد چهارم در این خصوص ابتلای زوجه به بیماری های مقاربتی بعد از ازدواج می باشد بدین صورت که اگر زن باوی رابطه زناشویی برقرار نماید  وی نیز به این بیماری مبتلا می گردد . در این موارد زن میتواند از برقراری رابطه با شوهر خود خودداری نماید و چون شوهر دارای بیماری مقاربتی بوده و این امر برای ن خطرناک می باشد لذا نفقه نیز به او تعلق گرفته و می تواند در این رابطه در خصوص ایجاد مشکل طرح دعوی الزام به پرداخت نفقه مطرح گردد.

این موضوعات مواردی بودند که اگر در مرد وجود داشته باشند زن  می تواند به استناد آنها علیه زوج دادخواست طلاق را مطرح نماید و خواهان جدایی از وی باشد .

بر طبق قانون در کلیه این موارد به زن مهریه هم تعلق گرفته و زن می تواند ضمن دادخواست طلاق دادخواست الزام به پرداخت مهریه را نیز در این موارد مطرح نماید و خواهان دریافت حق و حقوق مالی خود به طور کامل باشد .